"Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu."

Dziś główną bohaterką postu będzie walizka, którą wyszperałam jakiś czas temu w sklepie internetowym, w którym kupuję różne takie perełki. Była stara, zniszczona, ale dla mnie piękna. Bo widziałam w niej potencjał:) Przy czyszczeniu znalazłam na tekturze napis, może inicjały, jakieś znaczki, które już chyba nie dowiemy się, co znaczyły...Kto to pisał, jakiej był narodowości, w jakich miejscach była ta walizka...to już historia:) Moja walizka dostała nowe życie, zmieniłam jej oblicze i od teraz będzie walizką - stolikiem kawowym lub kufrem na zdjęcia, stare druki, może pamiątki...możliwości jest wiele:)

Walizka przed zmianami:

Jeśli chodzi o charakter to nadałam jej styl vintage, a więc przetarcia, celowe postarzanie. Kolor to pastelowy błękit, często spotykany przy elementach stylizacji francuskich, dodałam motywy związane z Paryżem. Skórzane narożniki miały być jasne, ale te pęknięcia skóry są dla mnie tak piękne i pasujące do charakteru walizki, że zostałam przy brązie:)

Zajęłam się także wnętrzem walizki, pozostałam w klimacie Paryża:) Więc  najważniejszy symbol musi być:) Jak widać odmieniona walizka może spełniać różne funkcje:)

I jeszcze jeden komplet, który wykonałam w tym tygodniu. Z motywem bardzo często zamawianym i pokazywanym przeze mnie na tym blogu, ale skoro coś jest często zamawiane, to trzeba to pokazywać;)  Komplet składa się z tacy, herbaciarki, serwetnika, pudełka na podkładki pod kubek i sześciu podkładek. Zestaw "pojedzie" pod Kraków jako prezent do nowego domu:)

Zostawmy już pracę i zasiądźmy w kinie;) Kochani, byliśmy na "Małym Księciu" i wbrew pozorom nie jest to bajka tylko dla dzieci, myślę, że nawet bardziej dla nas, dorosłych. Dla nas i o nas! To nie nasza dzieci płakały, tylko my, ok... tylko ja;)))) Bajka absolutnie cudowna! My dorośli pokazani jesteśmy jako próżni, nastawieni na materializm i konsumpcjonizm, na sukces, jesteśmy  pozamykani w luksusowych, betonowych osiedlach, robiący wszystko na czas, jesteśmy jak roboty, które nie wiedzą co to przyjaźń, przyroda, płacz, odpoczynek, starość, wyobraźnia, inność...Mogłabym tu wymieniać i wymieniać. Wzrusza to, jak "korpomama" chcę ze swojej córki zrobić "korpodzieciaka", która MUSI osiągnąć sukces na wybranej przez mamę uczelni....Której czas jest zaprogramowany od rana do wieczora, a na pytanie, kiedy będzie mogła się pobawić z dziećmi, mama patrząc na "Program dnia i przyszłości córki" odpowiada, że w przyszłym roku, w lecie, miedzy 13 a 14...

Wszyscy znamy "Małego Księcia",  to jedna z moich ulubionych książek, kultowa i ponadczasowa, a perełki w stylu: "Dobrze się widzi tylko sercem, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu" czy "Na pustyni jest się trochę samotnym, równie samotnym jest się wśród ludzi" i wiele, wiele innych są często wykorzystywane w pracach różnego typu:)

Brawa dla reżysera, że zechciał sięgnąć do klasyki literatury i stworzył tak piękny i wzruszający film. Obejrzyjcie koniecznie:

I jeszcze przy okazji coś dla obserwatorów, którzy sobie cenią polską piosenkę sprzed lat...do których się zaliczam:) I tutaj ukłon w stronę mojego Taty, bo kochał Kasię Sobczyk i tę piosenkę własnie:) Ja też ją bardzo lubię, bo opowiada o uczuciu, które nigdy nie umiera, choć w naszych czasach jest tak mało pielęgnowane....Miłość. To o niej. Więc : "Gdzie jesteś Mały Książę, gdzie..."

A na dowód, że nie wszyscy dorośli to "korpodorośli", do których ja na szczęście się nie zaliczam, i Ty także, wysyłam Ci uśmiech i fotki kwiatów z mojego, powoli jesiennego ogrodu:)))

Dobrego weekendu:))))))))