Zacznijmy dobrze Nowy Rok:)))))

  No i mamy kolejny Nowy Rok! Życzę wszystkim radości we wszystkim, co robicie i będziecie robić. Trzymam kciuki za Wasze marzenia, plany, cele i pasje. Nie bójmy się potknięć, porażek i gorszych chwil, one będą także na pewno. Równowaga życiowa musi być. Życie jest trudem, nie dajmy sobie wmówić, że można je przeżyć na kompletnym luzie. To niemożliwe. Bo czy można się wyluzować, gdy umiera ukochana osoba, czy można się wyluzować, gdy tracimy pracę, gdzie ten luz, gdy przychodzi zmierzyć się z chorobą. A przecież nie wiemy, co nas czeka w tym roku. Dlatego życzę Wam, byśmy umieli cieszyć się z małych rzeczy i by łzy, które może popłyną po twarzy, nie były końcem świata. A jeszcze ważniejsze jest to, by zawsze w naszym otoczeniu był ktoś, do kogo możemy zadzwonić, może się wypłakać, wygadać, ktoś, kto nie zakłada masek, ktoś kto nie rani, nie krytykuje i nie wbija szpilek. Niech to będzie jedna osoba, może dwie, trzy, ale niech to będę prawdziwi przyjaciele:)

Wybiegam w przyszłość, ale prace, które chcę dziś pokazać wykonałam jeszcze w poprzednim roku.

To kufer na zabawki i odnowiona komoda.

Pokój mojej małej klientki jest w kolorze bajkowego różu, a ściany zdobi pasek w kolorze fioletu. Więc kufer jest fioletowy, ozdobiłam go ażurowymi motylkami pomalowanymi na biało,a do tego przytwierdziłam gałki w kształcie motyli:) 

Kolejna praca to komoda w nowej szacie. Komoda nie była zniszczona, chodziło o zmianę stylu. Jest teraz elegancka i pasuje do nowego salonu. Wykonana z płyty mdf została przeze mnie pokryta kilka razy farbą kredową, zmieniłam uchwyty, zlikwidowałam dziurki, i nałożyłam wosk, który pięknie współpracuje z farbami kredowymi.

Wolne dni sprzyjały czytaniu i jak zwykle chciałam Wam coś ciekawego polecić. Elisabeth Herrmann to dla mnie nowe nazwisko, ale po przeczytaniu "Śnieżnego wędrowca" już wiem, że sięgnę po kolejne książki autorki. A książkę dostałam od syna pod choinkę, jak widać już wie, co mnie wciąga i co lubię czytać:)

To kryminał, dobra sensacja i ciekawe wątki. Głównym bohaterem jest chłopiec, który zostaje porwany. To mały Chorwat. Niestety, śledztwo prowadzone w tej sprawie utknęło w martwym punkcie. Mijają cztery lata. W lesie znaleziono ludzki szkielet. Posterunkowa Sanel Beara ma przekazać ojcu chłopca straszną wiadomość. Ojciec, Darko Tudor jest biologiem, badaczem wilków. odludkiem i niesamowicie pociągającym mężczyzną. Wiele tropów prowadzi do niego...Ale czy byłby w stanie zabić swojego syna, którego kochał nad życie. 

Matka chłopca wychodzi za mąż za właściciela domu, w którym sprzątała. Zmienia się, może syn jej przeszkadzał? A może to jakiś układ z ojcem syna? A może synowie nowego męża nie tolerowali chłopca? A może dziewczyna jednego z nich, Diana, za tym stoi. Wszystkie warianty były możliwe i do końca nie wiemy, kto stoi za śmiercią niewinnego chłopca. I na tym polega dobry kryminał!

Czytając tę historię, dowiemy się także wiele ciekawostek o życiu wilków, przyznaję, że o wielu nie miałam pojęcia, a także o życiu Chorwatów w Niemczech, gdzie schronili się przed wojną. I kolejny raz przekonałam się czytając historię o tym chłopcu, że bólu po stracie dziecka nie da się niczym zagłuszyć.

Polecam tę książkę, a ja będąc w księgarni na pewno skuszę się na kolejny kryminał. Jak mi dobrze z tym moim książkowym nałogiem;)))