Przeszłość, przemijanie, historia...moje ulubione słowa:)

     Noszę w sobie wielki szacunek do przeszłości, do tego, co było, kocham historię. Uzmysłowiłam sobie to, że bardziej spoglądam wstecz niż do przodu. Mówi się, że to niedobrze, ale czy rzeczywiście jesteśmy w stanie mieć wpływ na to, co będzie. Oczywiście mamy marzenia, wyznaczamy sobie cele, ale tak naprawdę to tylko plany. Natomiast na przeszłość nie mamy wpływu, trzeba ją zaakceptować. Z przeszłością wiążą się przedmioty, które wyszukuję na giełdach, strychach czy w antykwariatach. Z pietyzmem dotykam często zakurzone przedmioty, wciągam ich charakterystyczny zapach starości i zastanawiam  się, kto ten przedmiot wykonał, kto z niego korzystał, komu sprawiał radość.  Zamykam oczy i wyobrażam sobie wnętrza z tym przedmiotem, który wpadł w moje ręce. Potem zastanawiam się jak połączyć stare z nowym, jak łączyć konwencje i style, by stworzyć niepowtarzalną dekorację, która będzie na nowo znów cieszyć oko, często kilkadziesiąt lat później. 

Tak było w przypadku stolika kawowego, który gdzieś kiedyś wyszperałam, bo zachwyciła mnie misterna praca człowieka, który ręcznie wyrzeźbił na nim piękne kwiatki. 

Zachwycały elementy kości słoniowej, ale niestety wielu brakowało. Wiem tylko tyle, że atolik pochodził z jakiegoś opuszczonego domu w Sobótce. 

Tak wyglądał stolik przed metamorfozą:

Do pomalowania użyłam moim zdaniem bardzo ładnego miętowo-turkusowego koloru, który można zobaczyć na okiennicach południowej Francji w okolicach basenu Morza Śródziemnego. Jako wierna zwolenniczka stylu shabby chic miejscami przetarłam stolik kremową bielą, by uzyskać efekt postarzanego przedmiotu. 

Mam nadzieję, że podoba mu się nowa szata;)))

Teraz wzrok pewnej pani z tacy....który towarzyszył mi przez cały dzień, ponieważ taca była lakierowana i wystawiona na suszenie...Czasami łapiemy się na tym, że wyczuwamy, iż ktoś nam się przygląda....no ja tak dziś właśnie miałam z tacą poniżej;)

Zaczęłam dość poważnie, a zakończę na wesoło:) Pokażę kuferki, jakie przygotowałam dla Ignasia Żeglarza i Zosi Strojnisi;)

Chciałam Wam podziękować za tyle miłych słów, które zostawiacie w komentarzach, to buduje i motywuje:) Bardzo dziękuję i powtórzę za Jonatanem Carollem: "Nie możesz zmienić przeszłości, ale przeszłość zawsze powraca, by zmienić Ciebie. Zarówno Twoją teraźniejszość jak i przyszłość".

Kochane, pozdrawiam z całego serca:)))