Wakacyjnie...:)

Osoby takie jak ja, powinny w miejscu urlopu spędzać nie tydzień, ale pół roku;) Bo jak pogodzić miłość do słońca, z chęcią zwiedzania, fotografowania, wyszukiwania miejsc, gdzie można się schować przed głośnymi turystami. Za krótko, ehh...za krótko. Ale trzeba się cieszyć z możliwości, jakie niesie los i wycisnąć z pobytu maksymalnie dużo, by na naszym cudownym dysku twardym, czyli w mózgu zostały obrazy i piękne wspomnienia.

Zaprezentuję dziś trochę fotek, więc znów post dla wytrwałych. Mniej słów, więcej obrazów. 

Zacznę od Barcelony, stolicy Katalonii, gdzie zachwyciła mnie architektura tego miasta ze Świątynią Pokutną Świętej Rodziny na pierwszym miejscu. To ciągle nieukończone mistrzowskie dzieło secesyjnego architekta Gaudiego. 

Nie będę przedstawiać historii zabytków, bo nie chcę nikogo znudzić, moim celem jest raczej zainteresowanie miejscami, które polecam:) 

Mnie szczególnie urzekła fasada przedstawiającą Mękę Pańską, mocne, nieco kanciaste rzeźby, ale wymowne, bardzo. Chciałam zwrócić uwagę na ustawienie krzyża na tej fasadzie, zazwyczaj krzyż jest zawieszony pionowo,tutaj poziomo i wchodząc do świątyni widzimy nad sobą twarz Chrystusa i Jego utkwiony w nas wzrok...Daje do myślenia. Taki był zamysł architekta.

Poniżej kilka innych pięknych miejsc... Spójrzcie na te piękne ogrody na balkonach:)

Uwielbiam podziwiać okiennice, w Barcelonie jest ich mnóstwo!

A to nie posąg, to prawdziwy mim. Wyobraźcie sobie, że muszą oni mieć zarejestrowaną działalność gospodarczą i są często kontrolowani:/

To już posąg.

Poniżej ciekawy budynek z parasolkami, wachlarzami i smokiem. To jeden z najbardziej charakterystycznych budynków promenady, Casa Bruno Quadros, w którym w końcu XIX wieku otwarto sklep z parasolkami.

Mnóstwo uliczek, przypominających Włochy.

Piękna rozeta na kościele Santa Maria del Pi.

Ciekawe dekoracje zawsze wpadają mi w oko;)

Najpopularniejsza ulica Barcelony, La Rambla, no cóż, piękna, ale jak dla mnie zdecydowanie za tłoczna. Absolutne multikulti. Mnóstwo ludzi,w tym kieszonkowców, straganów i straganików...Nie dla mnie. Za dużo hałasu.

Zdjęcie z potworem na pamiątkę;)

I atrakcja wieczoru w Barcelonie, pokaz fontann, gdzie siły w postaci wody, światła i muzyki urządzają piękne spektakle, niesamowite wrażenie:)

Jak Barcelona to i słynny klub. Lubię piłkę nożną, ale w świątyni sportu, czyli na stadionie Camp Nou...no powiedzmy, że się uśmiechałam ze zrozumieniem;) Natomiast moi panowie, nie tylko oni, byli ZACHWYCENI!

Barcelona to miasto, które potrafi zaskoczyć, wciągnąć, zachwycić. Miałam za mało czasu, by zobaczyć inne atrakcje, ale jestem pewna, że przy przychylnych wiatrach zawitam jeszcze do tego portu, bo przecież Barcelona to także port, trzeci co do wielkości w Hiszpanii.

Zanim przejdę do walorów przyrodniczych to kilka ciekawostek. Wszyscy kojarzymy Hiszpanię z corridą...ale w Katalonii walki byków zostały prawnie zakazane. Nawet symbolem w tym regionie nie jest byk, tylko osioł jako symbol mądrego, ale upartego dążenia do celu. Katalończycy robią wszystko, by się odróżniać od Hiszpanów...Walka o odłączenie się wciąż trwa, jestem ciekawa, jak to się ułoży. Cóż, trzeba śledzić historię.

W Barcelonie co 20 sekund średnio dochodzi do stłuczki czy kraksy, dlatego zdecydowana większość mieszkańców przemieszcza się pieszo. Tak zakorkowanego miasta, dziesiątek klaksonów włączonych jednocześnie nie widziałam nigdzie;)

Z Barceloną łączymy wielkie nazwiska, wspomniany Gaudi, wielki architekt, ale do końca niezwykle skromny człowiek. Inną znaną katalońską postacią jest malarz Salvador Dali, który szukał inspiracji w zatokach u wybrzeży Katalonii, ekscentryk i jeden z najbardziej rozpoznawalnych artystów XX wieku.  

Adiόs Barcelono!

Gdy zaspokoiłam swoją potrzebę poznawczą przyszła pora na szukanie miejsc, gdzie mogłam porozmyślać, przeanalizować pewne fakty, przygotować się do różnych rzeczy. Najbardziej lubię wtedy towarzystwo morskich fal, siadam na kamieniach i patrzę przed siebie. To moja prywatna terapia. Więc kilka fotek "wodnych";)

Wieczorem podziwiałam zachody słońca, z dalekimi sylwetkami wiatraków...

Uśmiechałam się do spotkanych podczas spacerów "tubylców";)

Zachwycałam się otaczającą mnie roślinnością...

....i naszą córcią, która jak nigdy drzemała sobie w środku dnia, zmęczona mnóstwem wrażeń:)

Każdy wyjazd to nie tylko walory architektoniczne czy przyrodnicze, to także ludzie, których dane nam było poznać. Okazuje się, że nas wrażliwców, jest mnóstwo i  gdzieś, jakoś się wynajdujemy i nie możemy nagadać, bo nagle okazuje się, że mamy podobne podejście do życia, denerwują nas podobne rzeczy, wyznajemy podobne wartości, czytamy podobne książki...więc Kamilo, Moniko dziękuję za te wieczorne rozmowy:) Wojtku, Arku, Michale....przez Was pogłębiły się moje zmarszczki mimiczne, Wasze żarty i kawały bawiły mnie do łez:) 

A przede wszystkim dziękuję mojej rodzinie za kolejną piękną wycieczkę, podczas której zawsze szanujemy swój sposób na odpoczynek, mam nadzieję, że przed nami jeszcze wiele pięknych miejsc do odkrycia:) 

Pozdrawiam wakacyjnie i dziękuję za cierpliwość;)