Oliwia - miłośniczka koni i świetna Lisa Genova w kolejnej książce:)

Witajcie:)

Na większości blogów życzenia noworoczne, podsumowania...Ja, jakoś tak "bezboleśnie" weszłam w Nowy Rok, bez specjalnych oczekiwań i planów. Oczywiście mam nadzieję, że to będzie dobry rok, ale z pokorą przyjmę to, co przede mną.

Wam, Kochane blogerki i Kochani goście życzę przede wszystkim zdrowia...bo wszyscy wiemy, że bez tego nic nie zrobimy. W każdym dniu potrzebujemy zwykłej ludzkiej radości, miłości i życzliwego spojrzenia drugiego człowieka. Więc i tego Wam życzę....:) By każda i każdy z Was mógł w grudniu 2015 powiedzieć: "To był świetny rok..." Ale pamiętajmy też, że wiele od nas zależy, niech praca kształtuje nasz charakter, niech zawsze w pobliżu będzie drugi człowiek, który pomoże, gdy będzie smutno i źle:) Wszystkiego dobrego w Nowym Roku!

Pora wracać do rzeczywistości...;)

Oliwia, to wielka miłośniczka koni, poproszono mnie o przygotowanie dla niej kuferka na drobiazgi, ozdobiłam także zawieszkę w kształcie serduszka i powstał komplet:

I jeszcze chustecznik, który był świątecznym prezentem.

Jakiś czas temu pisałam o książce, pt.: "Motyl", autorką jest Lisa Genova. Sięgnęłam po kolejną pozycję tej autorki. I znów jestem zachwycona. Tym razem mierzymy się z problemem autyzmu.

Głównym bohaterem jest Anthony, chłopiec żyjący pośród swoich ukochanych kamyków, liczby trzy, błękitnego nieba i dinozaura Barneya. Żyje we własnym świecie, a wszystko jest dla niego Pokojem Uszu, Rąk, Strachów, Pamięci, Liczb, itd. Jest on synem Olivii, która nie może pogodzić się z autyzmem syna, która wygraża pięścią Bogu i pyta: "Dlaczego mu to zrobiłeś?"

Z wielkim wzruszeniem czytałam opisy przygotowań Oliwii do przyjścia na świat dziecka, jej marzenia, plany, wyobrażenia...każda z nas to przecież przechodziła. Potem rodzi się upragniony synek, czeka na niego piękny dom, masa zabawek, rodzice...mijają dwa lata, a Anthony wyraźnie jest inny od rówieśników, są obawy czy słyszy....Rodzice wypierają to, co lekarze zauważają...autyzm, macie dziecko z autyzmem, czy dziecko autystyczne, bo lekarze to różnie określają. Autorka, która sama jest lekarzem, używa tych nazw wymiennie.

Oliwia się wycofuje, gaśnie, ale kocha....Jest przy tym fotografem, to jej pasja i sposób na życie. Wzruszył mnie opis jej wielogodzinnego czekania z aparatem na to, by Anthony popatrzył  w obiektyw i by mogli spotkać się oczyma...na co dzień to było niemożliwe.

Terapie, lekarze, metody różne, ogromne koszty....Anthony opanowywał podstawowe czynności, jak mycie, jedzenie, itd., ale wciąż nie mówił, nie reagował na nic...

Poznajemy także inną bohaterkę, matkę trzech córek, Beth...los połączy te dwie kobiety w dziwny sposób. Beth, przede wszystkim matka, potem żona...chciałaby coś więcej od życia, wcześniej była utalentowaną pisarką, życie niestety to zmienia...ale dochodzi do pewnych zdarzeń i Beth zaczyna pisać, i to jak!

Co łączy obie kobiety...domyślacie się pewnie, że chłopiec... tak, to prawda, ale jak to się stanie i po co, to może nie będę ujawniać, bo być może ktoś sięgnie po tę ciekawą książkę. 

Jedynym minusem, przynajmniej dla mnie, jest mało dynamiczne tempo, ale to wynika chyba z "pochłaniania" przeze mnie kryminałów, w których często akcja "goni"....w tym przypadku jest inaczej. Ale warto to przejść, by uronić łzę na zakończenie książki, które jest mocne, dobre i uniwersalne, bo bez względu na to, czy mamy w pobliżu autystyczną osobę, to i tak najważniejsza jest MIŁOŚĆ, po prostu...Zachęcam do lektury, teraz przymierzam się do innej pozycji autorki, pt. : "Lewa strona życia", oczywiście podzielę się refleksjami:)

Aha, w tym roku na ekranach kin zobaczymy ekranizację "Motyla", w rolach głównych zobaczymy Julianne Moore, Kristen Stewart i Aleca Baldwina, już się cieszę:)))) Zobaczymy, czy klasycznie książka będzie lepsza od filmu:)