Chlebak, ptak w karmniku i...szukamy autorytetów:)

Ciężko zebrać się do czegokolwiek, gdy świat jest pełen zła, cierpienia i bólu. Ale to wszystko jest jakby wpisane w istnienie ludzkości. Rozmawialiśmy z mężem dziś o tym, czy któreś z pokoleń naszych przodków miało spokojne życie, niestety nie. Dziadkowie...II wojna światowa, rodzice...stan wojenny w Polsce, strajki, komunizm, a teraz nasze pokolenie...nie doświadczamy tego bezpośrednio w Polsce na szczęście, ale co chwila słyszymy o zagrożeniach płynących z działań terrorystów, a nasze dzieci? Każdy rodzic pewnie się nad tym zastanawia? W jakim świecie im przyjdzie pracować, dojrzewać, żyć?

Nie chcę wchodzić w politykę, bo się na niej nie znam, poza tym, to, co w mediach to jedno, a real to drugie. Takie zdarzenia na pewno nie złamią mojej wiary w optymizm i dobro, utwierdzają mnie tylko w przekonaniu, że moja filozofia życiowa, by cieszyć się każdą sekundą życia jest dobra. Jedyną prawda obowiązującą na świecie jest to, że nikt nie zna dnia, kiedy jego serce przestanie bić. Czy jesteś stary, czy młody, bogaty czy biedny, wierzący czy jesteś ateistą, nie ma znaczenia narodowość, kolor skóry, kontynent, na którym mieszkasz...wszyscy jesteśmy takimi samymi ludźmi. I mamy jedno życie. Szanujmy je.

Dziś pokażę moje prace, wykonane jakiś czas temu, potem naszego pierwszego ptaka w karmniku i poszukamy wspólnie autorytetów:)

Najpierw chlebak, miał pasować do kuchni z szarymi szafkami. Uważam, że z szarością pięknie koresponduje zieleń, więc w takich kolorach jest chlebak, no i oczywiście bazą jest biel, piękna i uniwersalna. Motyw został wybrany przez zamawiających:)

I drugie zamówienie. Miało być prosto i tylko z przetarciami, bez motywów. To chustecznik i stojak na ręczniki:)

A teraz nasz pierwszy ptak...w karmniku;))) To nasza kotka Ruby! W zeszłym roku była małym kotkiem i swobodnie mieściła się wewnątrz, w tym roku ledwie, ledwie...:)

I na koniec króciutkie rozważania na temat autorytetów. Może to brzmi trochę poważnie, ale dość często ze znajomymi poruszamy temat autorytetów w dzisiejszym świecie. Czasami dochodzi do takich sytuacji, że chciałoby się usłyszeć jakiś JEDEN mądry głos...

I tak naprawdę przecież to nie musi być ktoś znany, widoczny w mediach, bo umówmy się, celebryci często nie mają nic mądrego do powiedzenia, przepraszam tych, którzy jednak mają...chciałam podać nazwisko, ale niestety nikt mi nie przychodzi do głowy;)

Jeśli macie ochotę i znacie kogoś takiego, to napiszcie w komentarzu, może warto w tym natłoku informacji we wszystkich przestrzeniach życia, wymienić się taką wiedzą.

Jest w świecie piosenki pewna osoba, która jest dla mnie autorytetem, jej skromność, mądrość a przede wszystkim umiejętność PRZEBACZENIA i podniesienia się po ciosie sprawia, że ufam ludziom.

To Eleni...Pamiętacie tę roześmianą, pięknie śpiewającą dziewczynę, której piosenki śpiewała cała Polska? To były: " Na miłość nie ma rady", "Na wielką miłość", "Miłość jak wino uderza do głów" i inne bardziej lub mniej znane.

Potem pojawia się w jej życiu cios, jedyna córka Afrodyta zostaje zamordowana przez zazdrosnego chłopaka. Eleni cierpi, rozpacza, pisze już inne piosenki, takie, które mogą jakoś pomóc drugiemu człowiekowi, wesprzeć go w podobnym może cierpieniu.

Jestem słabym człowiekiem, uczącym się wciąż pokory...i także mam córkę, którą kocham nad życie, i jestem w stanie wyobrazić sobie swój ból, gdyby ktoś...Czy umiałabym wybaczyć, tak jak Eleni? Moje przekonania mówią mi że tak, ale czy na pewno? Tu mam wątpliwości. Dlatego tym bardziej cenię Eleni za jej wielką siłę, nie umiem sobie nawet wyobrazić, jak można dalej żyć po takim zdarzeniu. Zmienia się wszystko!

Dlaczego o Eleni...Mam w domu pięknie wydaną książkę, pt.: "Eleni. Nic miłości nie pokona", będącą zapisem rozmów z piosenkarką, które przeprowadził  o. Robert M. Łukaszuk.

W wywiadzie Eleni opowiada o swojej rodzinie, pochodzącej z Grecji, była najmłodsza z dziesięciorga rodzeństwa. Wspomina o skromności  w domu rodzinnym, ale także o wielkim szczęściu.  Książka imponuje mi tym, że nie ma w niej barwnych opowieści, nie ma sensacji. To raczej głęboka, pozbawiona autokreacji refleksja nad życiem. Piosenkarka podkreśla to, że wszystko w życiu dzieje się po coś, że talent to dar, a rodzina to ostoja w życiu. 

Przebaczenie...Eleni dojrzewała do tego, ale zrozumiała, że tylko ono daje wewnętrzne oczyszczenie i pokój. Podkreśla, że nic miłości nie pokona...

Piosenkarka szuka kontaktu z młodzieżą, bo wie, że własnie młodzież potrzebuje wsparcia i mądrości. Afrodyta, zostawiła po sobie zapiski, które Eleni chętnie cytuje na spotkaniach z młodymi ludźmi.

Na pytanie: " Proszę zdradzić, co najbardziej interesuje Pani młodych słuchaczy?", Eleni odpowiada:

"Młodzież reaguje żywo, kiedy czytam fragmenty zapisków mówiące o tym, jak rozumiała miłość Afrodyta. Moja Córka pisała, że miłość Piotra była niedobra, zaborcza, że tak naprawdę to własnie ta niedobra miłość doprowadziła do tragedii, którą w jakiś sposób przeczuwała. Afrodyta napisała też, że nikt nie jest niczyją własnością. Według niej być wolnym to nie znaczy robić, co się chce i kiedy się chce - bycie wolnym oznacza po prostu rozwój. Rozwijać się, rozwijać i jeszcze raz rozwijać."

Zamknijmy oczy, wsłuchajmy się w piękne słowa i bądźmy pewni, że miłość to fundament wszystkiego...

Kochani, życzę Wam dobrego tygodnia, jeśli przyjdzie Wam do głowy jakaś osoba, którą warto posłuchać, poczytać, zobaczyć...podzielcie się z nami, świat jest tak głodny autorytetów....

Pozdrawiam:)))